Verhaal 8 Nieuw Zeeland

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR DE OVERIGE 7 REISVERHALEN

ZUIDEREILAND

4/3, 5/3 en 6/3 Saigon - Christchurch (Nieuw Zeeland, zuider eiland)

Cultuurshock
Van ons lekkere en moderne appartement in Saigon fietsen we de laatste meters in Azië naar de dozenmaker. Twee professioneel ingepakte fietsen (stevig golfkarton, 135x75x25) passen met ons erbij precies in de taxi naar de airport. Op de internationale airport bekruipt mij het weemoedige gevoel dat ik nu al weg ben uit Azië. Tegen 22 uur zijn we echt weg en ik slaap lekker tot Sydney, alwaar we overstappen op de vlucht naar Christchurch.
In tegenstelling tot alle verhalen op internet komen we erg vlot door de Nieuw Zeelandse customs (geen ontsmetting van de fietsen, niet met je schoenen door een badje) en komen de fietsdozen ongeschonden uit de strijd. Even later liggen de fietsen achterin de Toyota, op weg naar het motel. De volgende dag  (6/3) bezoeken we, als eerste kennismaking met de andere wereld, noodgedwongen een shopping mall om slaapzakken te kopen. De ideale plek voor een harde cultuurshock. Ik mis ZO Azië nog meer in deze sfeer van een westers weldoorvoed provinciestadje met erg veel veel te dikke mensen.
Daar komt bij dat ik alles moet rijden. Mieke's rijbewijs ligt in Utrecht....

Alles vol
Maar het wordt nog erger. Als we toch maar voor de volgende dagen slaappleken op onze route willen reserveren blijkt alles vol te zitten. Met moeite kunnen we twee éénpersoons kamers reserveren voor de volgende dag en voor de twee dagen daarna twee bedden in een 'glamping', een 5 persoons tent. Dat was niet de bedoeling. Dit deel van  Nieuw Zeeland (wellicht overal) blijkt een enorme toeristendruk te hebben. En we fietsten zo lekker relaxed in Azië.

7/3 Fairly
Op het eerste autotochtje naar het zuiden komt gelukkig de schoonheid van het land binnen. Een ongerept leeg, kaal en ruig landschap, steeds heuvelachtiger met gebergte dat dichterbij komt, waar de zon de bewolking wegjaagt en het geheel een prachtig schouwspel biedt. Dat had ik nodig!

Agatha Christie
Dat de twee eenpersoons kamers als laatste nog beschikbaar waren verbaast ons niet. Sinds de 50er jaren is in dit hotel niets veranderd en alles ademt een ouderwets Engelse sfeer. Kamer met wastafel, bad en toilet op de gang, gescheiden voor mannen en vrouwen, veel briefjes met voorschriften. Als in een Agatha Christie romannetje. Leuk voor een keer.

8/3 Lake Tekapo

Prachtig decor
Bij het ontbijt maken we kennis met Nieuw Zeelandse gastvrijheid. We mogen zomaar in het familievakantiehuis van een stel slapen als we vertellen dat het lastig is om te boeken. Maar we rijden naar Lake Tekapo, door het lege, ruige landschap, met de zon die de ochtendnevel tussen de bergen verdrijft: prachtig. Na een bergpas kijken we neer op het felle blauw van het meer in een decor van heuvels en hoge bergen. Oké, dit is dus Nieuw Zeeland.
We maken een hike van drie uur omhoog en langs het meer terug en proeven de atmosfeer. De gereserveerde glampingtent kunnen we omzetten in twee bedden in een dormitory voor vier. We verblijven in een backpackerslodge met een grote keuken, enorme  koelkasten en eetruimte, vol met jonge backpackers. We ontmoeten ook twee oudere NL'ers met eenzelfde auto-fiets combinatie. Zij blijken hier een half jaar te werken en in lange weekeinden het eiland te verkennen. Intussen rollen voor ons de vele campers binnen naar het camperterrein. Wij hadden ongeveer een maand geleden geprobeerd een camper te huren, maar alles was weg. Dat had al een signaal voor ons moeten zijn dat de toeristische druk hier hoog is. Maar in Aziatische sferen ben je wat naïever.

9/3  Lake Tekapo
We maken bij prachtig weer een fietstocht van een paar uur heen en weer langs de andere kant van het meer, over een gravelweg. 's Middags relaxen we buiten in de zon voor de dormitory tussen de jonge backpackers. Ook koken in de gemeenschappelijke keuken doen we tussen de jongeren met een grote variëteit in primitieve kookkunst. 

10/3  Mount Cook, Cromwell

Gletsjers
Via een lange weg door niemandsland bereiken we per auto Mount Cook, een berggebied met gletsjers. We maken een vroege hike omhoog door een vallei tot aan het eind waar een grote gletsjer in een meer uitmondt. Prachtige plek. Geweldig syteem altijd, zo'n gletsjer, die gedoseerd water afstaat uit de in honderden jaren opgebouwde ijsbaan van 10 km. Het is bewolkt met hier en daar een blauw gat, maar de zon wint het niet. Op de zelfde hike terug zien we het drukker worden, ook veel Aziaten.

Bergen en vlaktes
We tuffen terug over dezelfde eenzame weg en steken dan door verder naar het zuiden. We volgen de tweebaanshighway door afwisselend landschap: slingerend door de bergen, over vlaktes met rondom in de verte steeds een decor van bergen. Heel veel natuur, heel weinig menselijke activiteit. Op slechts een paar locaties wat schapen of koeien.

Fietsers...
Er zijn slechts twee wegen van noord naar zuid over het eiland. Af en toe hebben een of twee eenzame fietsers, aan de rand van de weg voortzwoegend, onze warme aandacht. Hier fietsen over grote afstanden, op een tweebaans smalle highway waar het gemotoriseerde verkeer alle met 100 km/u langsraast,  vinden wij too much. We hebben bewondering voor deze fietsers.

Laagbouw
Het stadje/dorpje Cromwell bestaat, net als andere plaatsen waar we doorheen komen, uit simpele, ruim vrijstaande lage huizen, meestal van hout, een eveneens laagbouw centrumpje met wat winkels, een paar cafe's en restaurant, een grote supermarkt en een benzinepomp, alles netjes op zijn engels. We overnachten in een keurig en smetteloos appartement bij een particulier. 

11/3 Te Anau

Over de top
We rijden vandaag uren verder zuidwaarts tot Te Anau, aan een groot meer, eigenlijk een sound aan de kust, met zowaar een paar zeilboten en een watervliegtuigje. We zitten gezellig in een cabin, een hut met keukentje op een camping vol met campers, 3 nachten. We moeten erg wennen aan de vele toeristen en het enorme commerciële aanbod, perfect georganiseerd dat wel, van alles wat je maar kunt bedenken en met prijzen die we echt over de top vinden. We snappen het is geen ZO Azië, maar twee uurtjes kanoën voor 100 euro.... 

12/3 Toertje naar 'Doubtfull Sound' met hindernissen
Om 6:15 staan we klaar, samen met een leuk Belgisch stel met dochter, voor zo'n toeristisch aanbod. Met een bus rijden we naar een boot, die ons het meer overzet, dan weer met een bus door de bergen naar de boot die ons door de eigenlijke sound tot aan de Tasman zee moet brengen. Na het eerste boottochtje krijgen we echter de mededeling: de tweede boot heeft dieselproblemen (die kennen we), de veiligheid van de circa 70 gasten staat voorop, dus geen boottocht over de sound. Als we geluk hebben kan een deel morgen mee. Na de onheilstijding schikt iedereen zich in dit lot, behalve een engelsman en Mieke. Uiteindelijk weten zij te bereiken, na persoonlijk telefonisch overleg met het management, dat we met de veel duurdere concurrent mee kunnen diezelfde dag. Dus wij hebben toch nog ons tochtje bij prachtig weer de sound uit, tot aan de nevelige Tasmanzee, langs zeehonden en dolfijnen. 

13/3 Te Anau, dagje niets
Regen de hele morgen. Planningsdagje. We besluiten voor de twee weken noordereiland ook maar een auto te huren. De keuze is: fietsen, campertje of auto. Auto met de fietsen weer mee is voor ons het meest flexibel. 
Ik raak wat negatieve gevoelens kwijt die te maken hebben met de overgang  Azië - Nieuw Zeeland: het gemis van de Aziatische sfeer en way of life, het contrast fietsen in vrijheid daar- het consumptieve toerisme hier. Niets hoeven te regelen daar - hier alles vooraf moeten regelen. Eind van de middag zitten we voor onze cabin in de zon en kijken uit op het meer.

14/3, 15/3, 16/3 Drie dagen fietsen over de Central Otago railway trail, 150 km

We rijden naar Clyde en laten de auto daar achter. We gaan in drie dagen 150 km fietsen over een oude spoorbaan. Op de eerste fietsdag maken we een prachtige tocht over het gravelpad, dat door het heuvelachtige landschap slingert. Omhoog en omlaag, door uitgehouwen rotswanden. Soms door een romantische en pikdonkere tunnel, die mij herinnert aan een engels kinderboek ('de vijf'). Nooit steil, dat zou de stoomlocomotief niet hebben getrokken. Ik geniet volop. Het is weer zoals in ZO Azië. Heerlijk die  vrijheid van het fietsen. En die rust. Een paar fietsers en minidorpjes, waar de tijd lijkt stil te staan. Dit is ook NZ. De eerste nacht slapen we in een hutje op het erf van een overduidelijke Schot.
 
Fawlty Towers
In de middag van dag 2 komen we aan bij het 'Central Hyde Hotel', dat van buiten en van binnen geheel in 30-er jaren stijl is gebleven, daar ligt het niet aan. Het zijn de waard en zijn vrouw die het erger maken dan Fawlty Towers en dan ook nog zonder humor. We waren gewaarschuwd door de lawine aan zeer slechte reviews op Tripadvisor. Een lang verhaal, het komt erop neer dat het stel psychies niet in orde is. We slapen er niet minder om. Op de derde dag maken we de trail af en brengt een shuttle ons 150 km terug naar de auto.

17/3 en 18/3  Wanaka
We rijden diezelfde dag door naar Wanaka aan het Lake Hawea en belanden in een hostel als een Italiaanse villa, boven het meer. We blijven nog een dag, sloffen door het toeristenoord en doen verder weinig. 

19/3  Frans Josef

ANWB-echtpaar
Op de route naar het noordoosten overnachten we bij een highlight: de Frans Josef gletsjer. De route erheen, deels langs de kust is prachtig. Onderweg stoppen we bij - in ANWB taal - bezienswaardigheden. Nu we gewend zijn aan het toeren met de automobiel, waarbij de man (noodgedwongen) aan het stuur zit, voelen we ons een ANWB-echtpaar (zie Brigitte Kaandorp op youtube). We gaan daar helemaal in op.

Helikopterherrie
Frans Josef, het dorpje bij de gletsjer, is weer zo'n voorbeeld van overtoerisme. Continu vliegen helicopters af en aan met een herrie die Airport Lelystad nooit zal bereiken. Ook de reclame voor gletsjervluchten vliegt je aan. Snel weg hier.

20/3  Westport
Het ANWB-stel toert verder langs de kust, wederom langs  bezienswaardigheden. Het havenstadje Greymouth heeft een mijnwerkersverleden. Dat is te zien aan sommige gebouwen uit 1860 of zo, toen de eerste mijnwerkers zich vestigden, op zoek naar goud en steenkool. Westport, waar we slapen, ligt net buiten de toeristisch route en ziet er arm en wat vervallen uit. Er lijkt weinig te doen, zoals stadjes aan de oostkust van Engeland. Ook de haven heeft een beter verleden gehad.

21/3 en 22/3  Marahau (Abel Tasman National Park)
Vroeg op pad om tijdig aan te komen aan de noordkust. Weer een mooie tocht naar en langs de kust. We slapen in een cabin met een glaswand gericht op zee, in het Abel Tasman park, een highlight. Het weer, de luchten, alles werkt mee. We fietsen langs de kust - dat betekent steil klimmen en dalen - naar het volgende dorp en weer terug.
De volgende dag zet de watertaxi ons af in een baai de andere kant op en we lopen 16 km over de 'Abel Tasman Coastal Track'  terug, met steeds weer een nieuw gezicht op de groenblauwe baaien.

23/3 en 24/3 Anakiwa (Marlborough Sound)
Weer een mooie rit door de bergen en langs de sound slingerend, naar een prachtige B&B, mooi huis op een schitterende plek aan de sound. Het lichtblauwe houten huis hebben we voor ons alleen. Vier Schotse jonge tandartsen (prachtig dat accent) zitten in het appartement bij het huis. Zij werken een half jaar in NZ en reizen tegelijkertijd rond. Zeilboten (veel klassiekers) draaien op het ritme van het getij steeds 180° aan hun meerboeien. Alles klopt hier, niets verstoort deze romantische idylle. Kon ik hier maar wonen (zou kunnen....).
De tweede dag doen we hetzelfde als in Marahau: met de watertaxi heen, nu over de 'Queen Charlotte Track' terug. Nog mooier!

25/3 Picton 
De laatste dag op het zuider eiland. Korte rit naar ferryhaven Picton aan de Charlotte Sound. De auto leveren we in. Vriendelijke lui, ze doen niet moeilijk: Omega Rental, aanrader. We fietsen weer langs de sound en kijken bootjes in twee grote jachthavens. 

NOORDEREILAND

26/3 Wellington
We zijn even weer fietsers. Met fietstassen en twee opgevouwen fietsdozen op mijn rug fietsen we om 7 uur naar de ferry. Als we de Charlotte Sound uitvaren werkt het weer geweldig mee. Eerst grijs en wat mistig tot de zon alles naar zijn hand zet. Op zee, de Cook Street, berucht om de sterke winden, staat nu een lekkere bries. De ferry draait de baai bij Wellington in. We fietsen naar ons hotel door deze echte stad, moderne hoogbouw tussen panden van 150 jaar geleden, de hoofdstad van NZ. In het Wellingtonmuseum bekijken we de maritieme geschiedenis.

27/3  Turangi
Met eenzelfde lekkere Toyota automaat rijden we over de eerste vierbaans weg die we in NZ tegenkomen de stad Wellington uit. De weg gaat gelukkig snel over in een landelijke en bochtige tweebaansweg - die hoort bij NZ. Ik begin het rijden hier steeds leuker te vinden. Het is klassiek Grand Turismo (GT), zoals dat in de 60-er jaren in Europa nog overal kon. Het is vandaag wel grijs, winderig met wat regen. We reizen over het midden van het noorder eiland naar Lake Taupo, het grootste meer van NZ. Het landschap is eerst wat saai, verderop wordt het ruiger, eenzamer, heuveliger. We eindigen in een lelijk dorp zonder enige structuur. Alle gebouwen lijken willekeurig neergeplopt. In onze ogen sfeerloos, en dat zien we in veel plaatsen. Het weer knapt intussen op. We slapen 3 nachten in een grote 8 persoons bungalow, een heel huis helemaal voor ons alleen. Ook weer eens lekker. 

28/3 Turangi, Tongariro River Trail
De Alpine Crossing is vandaag nog dicht i.v.m. minder weer. We lopen een korte trail, 3 uur, langs de forellenrivier. 

29/3 Turangi, Tongariro Apine Crossing
Vandaag gaat het door. Een busje zet ons om 7:30 uur af aan het begin van dit 20 km lange en pittige traject door vulkaanlandschap. We zijn met velen. Het is een highlight deze hike en dat blijkt! Prachtige en zware tocht, eerst omhoog, dan door vulkanisch maanlandschap, verder steil omhoog langs rode kraters en groene kratermeren. Het weer werkt mee, hoge bewolking en zon. Schitterende vergezichten. Een bord warschuwt dat een vulkaan altijd kan uitbarsten, met het advies in dat geval hard te rennen. De laatste was in 1975....
Een erg steile afdaling gevolgd door een geleidelijke, maar lange afdaling en na 6,5 uur zijn we bij de auto. Superdag. 

30/3  Rotorua
We hebben weer een ANWB-dag. Toeren met de wagen. Eerst Taupo, mooi gelegen aan het meer, toeristisch en sfeerloos. Cappuccino en gauw weer verder, naar Rotorua. Dit gebied zit vol geisers. We vinden een beek met heet water, waar we lekker in gaan liggen. Goed voor onze beenspieren na de Alpine Crossing.
In Rotorua belanden we in een modern design youthostel. 

31/3  Rotorua
Naar Thermal Wonderland
We willen het gestoom en geborrel zien en daarvoor moet je, zoals alles in NZ, naar een toeristische atractie. Over stevig glooiende binnenwegen fietsen we er in anderhalf uur heen. Lekker. Onderweg ontmoeten we een Engels jong stel. Hij fietst al 2 jaar vanuit Europa hier rond, 45.000 km! Ze inspireren ons. Het Thermal Wonderland blijkt oké. Wat ze organiseren doen die NZ-ers goed. Net als we zijn uitgefietst valt de regen met bakken naar beneden.

1/4  en 2/4 Tauranga
In de regen rijden we naar de kust, naar Tanya en Mike. Wij ontmoetten hen een paar weken geleden even op een terras tijdens de Central Otega Railroad Track en we moesten vooral langskomen en blijven slapen. Dat doen we twee nachten. Altijd bijzonder om bij locals te zijn. Mikes ouders zijn NL-ers. Met veel wijn wisselen we twee avonden onze levens in NL en NZ uit.
De volgende dag fietsen we langs het havengebied van Taranga naar een schiereiland met een hoge berg. Het uitzicht bovenop over oceaan, kust en baai, bij mooi licht, is weer eens schitterend.

3/4 en 4/4 Thames, via de Houraki Trail, 2x 53 km gefietst
We pakken weer een fietstrail, van Waihi naar Thames, de volgende dag terug. Lekker weer fietsen, mooie tocht, onder meer door een spoortunnel van 1,1 km, met wat verlichting.

Een paar kilometer voor de kustplaats Thames hoor ik het kenmerkende geluid van een spaak die breekt. In Thames zit een goede fietsenmaker, die helemaal geen  tijd heeft. Ik mag wel zijn gereedschap gebruiken. De cassette moet eraf. Het richten van het achterwiel, gevoelig kunstje, lukt me prima. Ook de vriendelijke fietsenmaker is satisfied.
Met Thaise take away sluiten we de dag af. Tweede dag zelfde route terug. Onderweg ontmoeten we nog de gastvrije Tanya en Mike, op de E-bike.
We schuiven de fietsen weer in de auto en we tuffen naar het noorden, voor een paar laatste dagen aan de Bay of Islands.

5/4  6/4  7/4 Paihia, Bay of Islands

Laura Dekker
We bezoeken onderweg de haven van Whangerei, waar veel internationale zeilboten liggen, mischien ook het nieuwe schip van zeilmeisje Laura Dekker. Zij is inmiddels 23 en met kind, even in NL. De boot vinden we niet. Wel zien we in het havenkantoor het stuurrad met console van de Guppie, het schip waarmee ze op 15 jarige leeftijd de wereld rondzeilde. Iedereen kent haar hier. 

Door schilderachtig heuvellandschap met hier en daar een doorkijk naar de baaien rijden we naar Paihai. We hebben iets geboekt met de belofte bayview en die belofte wordt heel dik ingelost. Wat een schitterende view op de baai vanaf ons huisje en terras. Mooi besluit, dit is ons laatste reisverblijf in de zes maanden. Langs de kust - en dat gaat via lekkere steile klimmen - fietsen we naar het havenplaatsje Russel, vol nostalgie uit de koloniale tijd en met een oud veerbootje weer terug. De veerman houdt even in als een school dolfijnen onder de boot doorglipt en sierlijk vlak naast ons opspringt. Zie filmpje.

Dag zeilen!
Op onze laatste echte reisdag zeilen we mee op een 52 voets oudje uit de 70-er jaren, toevallig met perfect zeilweer, 20 knopen wind en zon. Tussen de eilanden stuiven we naar een ankerplek, klimmen we naar de top van zo'n eiland, hebben een lunch aan boord en laveren terug. Het is hier allemaal van een volkomen schoonheid, door niets verstoord. 

8/4 - 11/4  Auckland
Tenslotte verblijven we bij een neef van mij, John, en zijn gezin. Ik heb hem en zijn Poolse vrouw Malgorzata zo'n 25 jaar geleden voor het laatst ontmoet. We komen terecht in een enorm gastvrij gezin. Zij vinden het wonen hier geweldig. Fietsend en lopend verkennen we de stad, de havens, de baaien. Het is bijzonder: een moderne stad met hier en daar gebouwen van 100 jaar of ouder, een paar sfeervolle oudere buurten met veel café's en omringd door baaien, stranden, eilanden, natuur. En het klopt: hier wonen is erg aantrekkelijk om heel veel redenen. 

NZ is een schitterend land met aardige bewoners en een prettige sociale setting. Een mix van mensen met uiteenlopende achtergronden in een open samenleving. De natuur, de ruimte, de weidsheid maken de mensen hier down to earth, zo lijkt het. De spanningen in de rest van de wereld leken aan dit eiland voorbij te gaan. Maar helaas, tijdens ons verblijf vond de aanslag op de twee moskeeën in Christchurch plaats, die een enorme impact overal in het land heeft. 

5 weken zijn veel te kort om alles wat dit land td bieden heeft te verkennen. 

We gaan nog naar Sydney, naar mijn dochter en husband, waar ook mijn zus uit Melbourne naar toe komt. Na deze familiereünie vliegen we op 16 april terug naar Amsterdam. 17 april staan we weer op Hollandse bodem.

FOTO'S EN FILMPJES VAN NIEUW ZEELAND: KLIK OP

https://photos.app.goo.gl/k1DuYvLNXKLkkDaB7

Zie voor het eerste deel van 'een jaar reizen':

http://oostzeekoet.reislogger.nl