Verhaal 7 Fietsen door ZO Azië: via Laos, Cambodja en Vietnam naar Saigon (slot)

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR DE ANDERE REISVERHALEN

Na de eerste duizend kilometer, die eindigde in Thailand langs de Mekong (reisverhalen 4, 5 en 6) steken we nu de Mekong weer over en belanden voor de tweede keer in Laos, om via Cambodja te eindigen in Saigon eind februari. Tenminste, dat is het plan.

De foto's en filmpjes vind je via een link aan het eind van dit reisverslag.

23/1 56 km Weer naar Laos, de stad Takhek

Opnieuw betalen
Om 7:20 fietsen we naar de grensovergang.  De fietsen moeten hier weer in de bus voor die paar honderd meter over de 'vriendschapsbrug'. Als er zoveel vriendschap is, schaf dan de grenzen hier af! Bij de douane van Laos proberen we onder de 35 dollar pp uit te komen. We blijven Hollanders. We hebben al een keer betaald en de eerste 30 dagen zijn nog niet om.... De chef douane wordt erbij gehaald. We moeten toch opnieuw betalen. Geen probleem.

Franse kolonie
We fietsen weer rechts van de weg en dat blijft zo in alle volgende landen waar we doorheen willen fietsen, dankzij de Fransen die Laos, Cambodja èn Vietnam zich toe eigenden. Als we het stadje Thakhek verkennen zie we aan sommige gebouwen, aan de brede straten en het langwerpige centrale plein weer de Franse invloed. De koloniale geschiedenis maakt een land als Laos, in vergelijking met Thailand, interessanter. Ik zoek steeds de zichtbare tekenen van de inbreuk op de geschiedenis van het land. De steden zijn alle het resultaat van Franse stadsindeling en die structuur is blijvend. Franse sfeer uit de koloniale tijd is veel aanwezig. Er zijn terrassen, baquettes en er is cappuccinno. En de toeristen zijn Frans. We slapen overigens in een groot en lelijk moderner hotel van Oostblokachtige architectuur aan de Mekong; de kamer is goed.

24/1 110 km   naar Savannakhet

We fietsen steeds beter
Lang traject, ook nog 17 km over onverhard, maar we fietsen steeds beter, het gaat gemakkelijk. Mieke wordt met de dag enthousiaster. Ze fietst erg goed, zegt ze ook zelf.
Onderweg langs de Mekong zien we enkele voor hier zeer luxe nieuwe villa's, met een protserig hek er omheen van tempelallure. Eigendom van de weinige rijke Lao.Ze steken schril af tegen de gebruikelijke primitieve houten huisjes op palen. 
Om 12 uur nemen we een lange break in een van de vele eettentje langs de weg, nooit meer dan een golfplaten dakje, wat plastic stoelen en tafeltjes, een primitieve keuken en meestal meerdere generaties van een familie met onduidelijke taken. Na de noodlesoup sukkelen we zo'n beetje in slaap, waarna we weer fris verder fietsen, tot in het volgende stadje aan de Mekong, Savannakhet.

Hilarisch ongastvrij
Het guesthouse ontvangt ons hilarisch ongastvrij. Eerst wil een jonge Chinese (die weer...) ons in een  kamertje zonder ramen duwen. We zoeken zelf verder en totaal ongeïnteresseerd krijgen we de sleutels van een grote kamer met groot balkon, prijs is hetzelfde, maakt niet uit.

25/1 rustdag Savannaketh
Na 7 fietsdagen gunnen we de beenspieren een dagje rust. Savannaketh is wat minder sfeervol dan Thakhek. Geen mooie boulevard, wel weer een Frans plein met cafeetjes  en restaurants. 'Lens café'  is niet te missen, met erg goede cappucinno. Heerlijk zo'n dagje niks. Lezen, rondhangen.

Fietsonderhoud
Ik spuit de modder van de fietsen. Als ze droog zijn gewaaid smeer ik kettingen en alle scharnier- en draai punten en breng de banden weer op spanning. Ook controleer ik het loopvlak: helemaal gaaf. We zijn erg content met de fietsen. Ze lopen heerlijk licht. Ze weten slechts 11,6 kg, dat helpt. We komen in de stad weer een fietsend NL stel tegen dat de andere kant opfietst, met professionele 'Snel' fietsen. Die zien er super degelijk uit maar wegen tegen de 20 kg. Bergop zeul je dat wel mee.

26/1 78 km naar Pakxong 
De 27 km onverhard volgens het routeboekje vinden we wel een dingetje. Maar het is inmiddels nog maar 11 km, volgens het NL stel. Met die informatie kiezen we deze binnendoorroute en niet de drukkere highway '13'. Om 7:00 weg, steeds vroeger, dat schiet zo lekker op. Om 9  uur zit je al tegen de 40 km, rond het middaguur ben je meestal op je bestemming. Het onverharde deel blijkt feitelijk14 km te zijn, met zware stukken erbij, maar een erg mooie route langs primitieve dorpjes. We eindigen in een niets te doen - lintdorp.
 

"HELLO!!!"
In ieder dorp worden we steeds heel enthousiast begroet door kleine kinderen. "Hello", "sabadé" of "farang-farang" (westerlingen). Alleen de kleintjes doen dit. Voor hen zijn wij bijzonder, misschien omdat ze nog geen weet hebben van de rest van de wereld buiten hun dorp.

27/1 101 km naar Napong

Minder goede benen
Al om 6:50 uur weg, steeds vroeger. Deze rit loopt geheel over de '13', beetje saai, wel goed asfalt en niet druk. Ik vond het wat zwaarder. Ik had vandaag minder goede benen. De ene dag of de andere kan verschillen. Maar dan ook voor het eerst een redelijke tegenwind. Stug doorduwen. Nooddlesoup tijdens de pauze. Het is wel minder warm. We eindigen om 12:50 uur, 100 km verder, in weer een lintdorp. We vinden een resort van kamers aan een tuin. We zijn weer de enige falang.

28/1 95 km Tad Lo (Bolaven plateau)

Ho Chi Minh
We besluiten op het laatst niet direct zuidelijk naar de stad Pakse te fietsen, maar een omweg van een paar dagen te maken naar het oosten, richting grens Vietnam, naar het Bolaven plateau. Bekend van de hoge kwaliteit koffie, door de Fransen geïntroduceerd, en van de Ho Chi Minh route, die hier door de bergen voor ons loopt. Dit plateau heeft zeer zwaar te lijden gehad onder de lang aanhoudende bomtapijten door de VS, in een poging de route met extreem geweld te vernietigen, wat nooit is gelukt. Alles wat hier stond is weggevaagd.
We hebben geen spijt van onze keuze. Het is een prachtige tocht, licht stijgend, tussen jonge rijstaanplant (hier wel, ik denk meer water uit de bergen), langs steeds primitievere dorpjes met op de achtergrond de bergen in het grensgebied.

Missionaris Mieke
Als we even pauze nemen deelt missionaris Mieke in een primitief dorpje het tweede  kinderboekje uit aan een groepje kinderen dat enthousiast op ons afkomt. Zie filmpje. Zij heeft geïnvesteerd in wel twee Laotiaanse boekjes, waarmee het educatieniveau in Laos mogelijk een grote sprong zal maken. Maar het gebaar is natuurlijk mooi.

Tad Lo is volgens de gidsen een backpackers gebeuren. Er is een waterval, dat schijnt te trekken. En het klopt. Veel Falangs hier. We kiezen een guesthouse tegen het riviertje met zicht vanaf ons balkon op de waterval en stroomversnellingen. Lekker geluid en de mooiste plek die we tot nu toe hebben gehad.

29/1 Tad Lo rustdag

Badderende olifant
We blijven een dag omdat het een prachtige plek is. Lekkere relaxdag. 's Middags naar de waterval gelopen en een badderende olifant (een guesthouse houdt 2 olifanten) bewonderd. We hebben leuk contact met een aantal Fransen uit Toulouse. Bier op het terras aan de rivier.  's Avonds eten we bij Tim, een naburig guesthouse met een Engelse kok en lekkere jazzmuziek. De steak is minder, nou ja.

30/1 87 km Pakse

Mieke enthousiast!
7:00 weg na ons eigen muesli-ontbijtje. Meteen flink stijgen, 10% en driekwart van de route gaat het op en af met een max. van 12% omhoog. Het gaat lekker en Mieke roept enthousiast dat het klimmen steeds beter gaat en dat het zo leuk is. Ook dalend laat ze zich gewoon vallen en komt ruim over de 40 km max. Niet verwacht. Ze heeft het over de aanschaf van een nieuwe lange afstandsfiets als we weer thuis zijn.
Het laatste stuk is het alleen maar dalen over een brede nieuwe weg tot in de tweede stad qua omvang van Laos: Pakse. Ook hier is de Franse koloniale stadsplanning en architectuur volop aanwezig.
We checken in het 'Pakse hotel' in , een sjiek hotel, met een restaurant op het dakterras, op de 7e verdieping. Dat is hoog voor Laos. We houden van eenvoud èn van af en toe luxe. Bij het bier op het dak zien we de zon ondergaan boven de bergen en de Mekong.

Mieke alert
'Eerder zijn we in de stad uiteraard aan de cappuccinno gegaan en hebben we geprobeerd bij het Vietnamese consulaat alvast de visa voor Vietnam te regelen. Van 1 tot 10 februari is alles dicht in verband met Chinees Nieuwjaar, dat Vietnam dus ook viert, en hoe. Daar komen we net op tijd achter. Het zou voor ons een probleem worden als we volgens ons plan in Phnom Penh de visa aanvragen. Het lukt en bij uitzondering kunnen we morgen al om 10 uur de visa ophalen. Alerte actie van Mieke. 
 

31/1 35 km Champasak

Niet lekker
Om 10 uur stappen we het Vietnamese  consulaat weer binnen om er een half uur later met de visa uit te komen. Als we de stad over de Mekongbrug verlaten merken we hoe warm het al is. Ik voel me niet helemaal goed, het gaat niet lekker. Pas in Champasak blijk ik maag- en darmproblemen tegelijk te hebben. Gisteravond heb ik Mekongvis gegeten. Dat zou de boosdoener kunnen zijn. Ik heb ook nog eens copieus zitten ontbijten van lekker vers stokbrood. Als alles eruit is voel ik me beter, maar ik ga toch niet mee naar de ruïne van een Khmer tempel. Mieke gaat alleen met een tuk-tuk. Ik eet 's avonds een beetje rijst en een banaan.

1/2   Don Det, een eiland in de 4000 eilanden archipel, per bus

Onze dagen zijn geteld
Omdat ik maagklachten had en omdat de route naar de eilanden onaantrekkelijk is, besluiten we ongeveer 130 km met de bus te overbruggen. Het levert ook een dag tijdswinst op. Het aantal fietsdagen ligt nu namelijk vast. We hebben voor het 4e deel  van onze reis een besluit genomen en de vlucht van Saigon naar de volgende bestemming geboekt: 4 maart. 
We gaan er dus ook van uit dat we Saigon halen.
Een bootje zet ons de Mekong over en aan de overkant wachten we geduldig (dat kun je hier maar beter zijn) op de bus. De fietsen schuiven we onder in de bus. We vinden het tegelijk jammer dat we niet lekker fietsen. Maar nu bereiken we vanmiddag al de aantrekkelijke archipel van 4000 eilanden tegen de Cambodjaanse grens. Overal water en eilandjes. Het veerbootje vaart ons tussen eilandjes door naar Don Det, een populair backpackerseiland, maar dat valt mee. Het eiland en het water er omheen zijn mooi. Over zandpaadjes fietsen we het eiland rond. We willen hier 3 dagen blijven.

2/2 Don Det   rustdag
We verkassen naar een betere locatie: een resort van primitieve hutjes, maar met de veranda direct aan het water. Ook een lekker restaurant, alles gerund door een Duitser uit voormalig Oost Duitsland.

Koloniale industriële archeologie
We fietsen heen en weer naar het volgende eiland Don Khone, over een stenen brug. Die brug is aangelegd door de Fransen. De Fransen hadden gehoopt met de Mekong een handelsroute naar China te hebben. Echter zij stuitten op onneembare watervallen bij deze eilanden. Dus werd een spoortje aangelegd voor het transport langs de waterval. Restanten van dat spoortje, zoals een verroeste locomotief, het spoordijkje en dus de stenen brug, zijn de stille getuigen van deze aanpak. Het spoor heeft wel gefunctioneerd, maar later werd weg 13 aangelegd en was het allemaal niet meer nodig. Leuk om te ontdekken hier. Onderweg ontmoeten we een Canadees fietsend stel, die ongeveer dezelfde route doen.

Weer die Chinezen
De Duitse uitbater van ons guesthouse vertelt dat het westers toerisme terugloopt en dat de Chinezen - daar heb je ze weer - zeer fors investeren in nieuwe hotels en resorts. Over een aantal jaren zal het volgens hem heel anders zijn, een groot Chinees vakantieoord, met Chinees personeel. Soort nieuw kolonialisme.

3/2 Don Det   rustdag
De hele dag hangen we in de hangmat op de veranda. We proberen bus tickets te regelen i.v.m. de zeer slechte weg na de grens met Cambodja. Lukt niet, we zien wel.

4/2 20 km + bus  Kratie  (Cambodja)
We fietsen 20 km tot de grens. Het douane gedoe in Cambodja is weer heerlijk ouderwets van loket naar loket, maar weer wel met digitale vingerafdrukken, alleen bij Mieke, ik hoef vreemd genoeg niet.

Geluk!
De weg vanaf de grens is zeer slecht over 30 km. Wat nu? Aan de Cambodjaanse kant staat een grote luxe touringcar, die net een groep Franse toeristen heeft afgeleverd en leeg terug rijdt. Of we mee kunnen? Dat kan! Als enige passagiers hobbelen we naar de eerste stad in Cambodja, Stun Treng. Het busjesplein en de markt zijn onze eerste kennismaking met Cambodja. Het lijkt iets verder in welvaart dan Laos. 

Supergaaf asfalt!
We besluiten om een minibus te regelen om meteen maar door te stomen naar de volgende stad Kratie. Volgens ons routeboek is de weg voor ons ook bar slecht. Na onderhandelingen scheuren we in een overvol minibusje met de fietsen achterin gepropt over....supergaaf asfalt. De weg is recent vernieuwd door ...... Chinezen.

Corruptiepenningen
De deur van de chauffeur gaat alleen van buiten open. Nu begeeft zijn elektrische raam het ook, hoe hij ook ramt op de deur. Ik zit achter hem. Bij een 'politiecontrole' schuif ik dan maar mijn raampje open om het corruptiegeld door te geven. We zijn snel in Kratie.

5/2 Kratie, rustdag

Mekongdolfijnen
Hoewel we in 4 dagen nauwelijks hebben gefietst, plakken we er toch een rustdag aan vast. Om 7 uur in de morgen hobbelen we in een tuk-tuk 18 km terug om vervolgens met een bootje Mekong-dolfijnen te spotten. We zien de bedreigde walvissoort van dolfijnformaat baantjes trekken. De bedreiging zit vooral in de bouw van stuwdammen stroomopwaarts door...... de Chinezen.

Kapper
Een jonge kapper neemt mijn bos haar onderhanden. Lekker kort met de hitte hier. We zakken steeds meer richting evenaar en dat is te merken. Ik betaal 2 dollar. In Cambodja is de dollar hèt betaalmiddel, de Cambodjaanse Riel dient enkel als klein wisselgeld. Als we door het stadje lopen zien we meer Frans-koloniale bouw dan in Laos.

6/2 121 km Kampong Chan
Alsof we ons schuldig voelen over de busreisjes trappen we in een dag twee etappes weg. Mieke blijkt mij eruit te fietsen. Ik ga iets langzamer, door de hitte zal ik maar zeggen. Ook met bier drinkt ze mij er steeds uit! Grappig. Onderweg komen we meerdere fietsers tegen, een Frans stel en een 'Europeaan', die in Duitsland woont, met Belgisch / Zwitserse roots en die NL spreekt. Ondanks hartproblemen blijft hij toch LA (lange afstand) fietsen. In Bangkok kocht hij een e-bike.

LA fietsers zijn leuk
Na de ferry over de Mekong  nemen we een lange lunchpauze met het Canadese koppel, die we onderweg weer tegenkomen. Gaan we verder of nemen we hier een guesthouse? Verder! Om 14:30 duwen we er nog 34 km uit tot we onder de douche kruipen in een hotel aan de Mekong. 's Avonds eten we op een terras. Het Canadese koppel komt er bij en naast ons blijkt nog een Canadees fietsend duo te zitten. Die fietsen de andere kant op, dus we hebben zinvolle uitwisselingen over routes en kwaliteit van wegen. LA fietsers zijn voor ons altijd leuke lui, dat begint Mieke ook op te vallen.

7/2 107 km   Phnom Penh
We besluiten vandaag door te stomen naar de hoofdstad. Op advies van dat andere Canadese duo fietsen we niet langs de rechter, maar langs de linker oever naar PP. Na een ferry moeten we zelf de route zoeken. Deels gaat dat over onverhard. Dat is niet zo erg, behalve als er een nieuwe betonweg wordt aangelegd op een ondergrond van grove stenen. Hrrrmmm. Na 10 km is dit voorbij. Het is weer heet.

Momenten die je alleen fietsend meemaakt
Elk dorpje heeft een overdekte warenmarkt. En tussendoor komen we vaak langs markten en stalletjes. Alle dagelijkse handel lijkt via deze markten en stalletjes te gaan. Wij halen er onze colaatje en tropisch fruit (mangusteen en rambutan, heerlijk). De locals zijn altijd aardig. We krijgen altijd wel een plastic stoel aangeboden om even uit te puffen. We lachen naar het kind van de jonge dochter van de verkoopster. Het zijn van die momenten van prettig contact met locals, die je alleen fietsend meemaakt.

Via weer een ferry doemt de skyline van Phnom Penh op. Een echte stad met hoogbouw, meer stad dan we tot nu toe gezien hebben. Veel Franse invloed trekt voorbij als we door het drukke verkeer naar ons vooraf gereserveerde 'ecohotel' fietsen. Daar is de douche, een zwembad en bier.

8/2    Phnom Penh, rustdag
In ons routeboek zit een stadsfietstocht van 13 km langs alle highlight. We gooien ons in het drukke verkeer. Dat is soepel meegaan met de stroom, dan gaat het altijd goed. Nemen en geven, niet andersom, dan kom je er niet. Voorrangsregels hebben we op de hele fietstocht nergens zien toegepast. We fietsen over de boulevard, langs tempels en het koninklijke paleis. Tenslotte naar het genocide museum. 

Pol Pot
Het museum zit op de plek van de gevangenis annex martelcentrum uit de Pol Pot tijd, van 1975 tot 1979, tot de Vietnamzen het welletjes vonden en een eind maakten aan het wrede terreurregime. We worden rondgeleid door een vrouw wiens vader in gevangenschap is omgekomen. De vele regisratiefoto's van gevangen, ook kinderen, vol angst en leegte, zijn huiveringwekkend. Het PP van nu vinden we een goede stad met eigen sfeer.

9/2  Siem Raep, Tempelcomplex Ankor Wat, met de bus
Vooral Mieke wil naar Ankor Wat, maar het ligt te ver af van onze fietsroute. Het is hèt werelderfgoed highlight, dus dan maar met de bus, 320 km. Het ligt bij Siem Raep. Die stad is geheel touristbussines ('Pubstreet', bier 50 dollarcent) en erg druk. We hebben een modern hotel uit de drukte met zwembad en een echt te overdreven vriendelijk en attent personeel. Overdrijven is ook een vak.

10/2 en 11/2 Ankor Wat tempelcomplexen
In twee dagen doen we alle complexen in een gebied met een omvang van een paar honderd km2. Het zijn ruïnes uit 900 tot 1100, gebouwd door de Khmer koningen, die afwisselend hindoeïstisch en boeddhistisch waren en dat is te zien. Jarenlang was alles in verval en veel overwoekerd door de jungle, later geherwaardeerd en deels gerestaureerd. De eerste dag hebben we geluk: een goede gids voor slechts drie: wij en een Amerikaanse ex-militair. Met een airco busje tuffen we van tempelcomplex naar tempelcomplex. In het busje koelen we steeds even af, buiten is het 37 graden.

Milosovich
De tweede dag zijn we met 10, waaronder een oudere nors uitziende Sloveense man in camouflagepak. We noemen hem meteen Milosovich. Maar hij is aandoenlijk onhandig, spreekt nauwelijks Engels. We raken hem twee keer kwijt en vinden hem steeds weer terug. Ook lossen we zijn continue problemen met zijn telefoon/camera op.
Ankor Wat was zeer de moeite waard.

Die avond spreken we weer af met onze twee Canadezen, die ons achterna reizen. Daarna nemen we definitief afscheid. Zij gaan terug naar Bangkok. We wisselen emailadressen uit.

12/2 Terug naar Phnom Penh
Uitgezwaaid met cadeautjes door de hotelstaf! Met de bus in 5,5 uur terug naar PP. Een tuk tuk brengt ons naar ons hotel, waar we fietsen en bagage terugzien.

13/2 75 km Takeo

Saai en druk
We beginnen aan het derde AWOL routeboekje, van Phnom Penh naar Saigon, via de kust. De stad uit in de chaos van de vroege ochtendspits is een uitdaging. Leuk, hoort erbij. De weg naar de kust is saai en druk. Het is snel erg warm. Kilometers maken en koude cola en flesjes groene thee met honing tussendoor. Om 12:30 fietsen we Takeo binnen, een local dorp zonder toerisme, wel lekker na de drukte van Siem Raep en PP.

14/2 89 km  Kampot

Saai en stof plus beloning
Nog een saaie fietstocht, met ook nog 16 km hobbelen over onverhard en door stof omdat de weg wordt vernieuwd. Alles zit onder een laag bruin stof. We komen als 'veegpieten' aan in Kampot, politiek correct, dat wel.
Maar daar is de beloning. Een autentiek Frans koloniaal stadje aan de  riviermonding (nu eens niet de Mekong), visserschepen, water, de zee nabij. Terwijl wij kijken naar de sunset boven de bergen en de rivier wordt voor onze neus tuna gegrild. Aangenaam verpozen.

15/2  30 km  Kep

Vis! Zee!
Na twee saaie fiets dagen hebben we nu een prachtig ritje. We fietsen heel vroeg langs de riviermonding. Even verderop (om 6.40) een drukke markt, een soort visafslag. De mannen brengen de vangst van vannacht van de houten vissersboten aan wal, de vrouwen sorteren de vis en verkopen. Er is een enorme bedrijvigheid. We fietsen verder en nemen een afslag naar de zoutpannen, overal kleine zoutkegels in zeewaterbassins. Door naar Kep. We zien de zee! Voor ons een hoogtepunt op de gehele route. In Kep stuiten we op de beroemde crabmarket. Verse crab wordt hier uit zee aangevoerd, weer door vrouwen gesorteerd en verkocht. In restaurants er omheen staat crab op het menu. 's Avonds gaan we uiteraard voor de crab in het 'Kimby seafood restaurant', volgens de Engelse uitbater van ons resort het beste restaurant. Voor 12,5 dollar worden grote schalen crab geserveerd. Ik zit lekker te pulleken, ik vind het heerlijk. Mieke vindt het maar gedoe met weinig opbrengst. Chardonnay erbij, helemaal top.
 

16/2  en 17/2 Paradise!
Het is een half uur varen met het houten bootje met achterop aan iedere kant zo'n oude herriemotor met een lange schroef. Als we het mini-eilandje (rabbit island)  naderen denk ik al: this is paradise, man. Een berg, strand, palmen, primitieve hutjes op palen, paar open restaurantjes. Stroom alleen van 18 tot 22 uur. Géén Wi-Fi. We zijn er twee dagen. Lezen in de hangmat, seafoodbaquette als lunch, rondje eiland lopen, zwemmen, siësta, sunset. In het donker overal lichtjes van vissersbootjes op zee, onder de lichtjes aan de hemel.

18/2  35 km Ha Tien (Vietnam) 
Met wat wind terug naar het vasteland. In golfjes merk je hoe instabiel het bootje is met 2 motoren hoog op de rand. We genieten weer van het verder fietsen langs de kust, langs zeer primitieve visersnederzetingen en vervolgens van het ouderwets bureaucratische uitje van de grensovergang. De eerste stad in Vietnam, Ha Tien, laat meteen een hoger welvaartsniveau zien in vergelijking met Cambodja. Het is druk, we vallen midden in een onduidelijk festival. Bier en eten in een pub van een Engelsman, de Oasis, aangeraden door de LP.

19/2 en 20/2 Phu Quoc eiland
Met een snelle ferry varen we naar het volgende eiland. We hebben nog een aantal dagen ruimte vóór onze vervolgvlucht op 4 maart. We fietsen dit Vietnamese eiland over naar de vissershaven aan de riviermonding. Veel grote houten boten, alle blauw. Prachtig plaatje, die sfeer houden we van. Goeie koffietent aan de haven.

Veel Russen
Ook veel toeristen, helemaal als we naar ons bungalowtje fietsen. Veel resorts en hotels, veel toeristen van het luie soort zeggen we maar, veel Russen. Ik zie dat er een international airport op het eiland is. Dat verklaart veel. De volgende dag fietsen we een rondje van 50 km naar het noorden. Mooi tochtje, het is hier wel redelijk ongerept. Toch vertrekken we de volgende dag. Phu Quoc hadden we kunnen overslaan.

21/2 100 km Triton 
We fietsen weer 20 km over het eiland terug naar de ferry, varen terug en tot het eerste guesthouse is het dan nog 80 km. Door de ferry zijn we later op de dag, fietsen we lang in de hitte en dat blijkt zwaar, maar wel een mooie route. Van een gezin aan de weg krijgen we gratis een tros bananen. We slapen in een sfeerloos guesthouse in Triton, een plaats waar nooit een toerist lijkt te komen. De afwisseling wel toeristen - geen toeristen vinden we prettigl

22/2  50 km Chau Doc

Klapband
Korte trip vandaag, door kleine binnenwegen en langs water. We zien steeds meer water, we komen in de Mekong Delta. Op een onverhard deel een harde knal achter mij en ik weet het meteen: Mieke heeft een klapband, dus buitenband naar de haaien. Gelukkig hebben we eerder in Vientiane een 28 inch reserveband kunnen krijgen. Die zit er snel om. In Chau Doc brengt iemand van het vriendelijke guesthouse mij met de scooter naar een winkel met fietsbanden. Hij heeft één 28 inch! (Standaard is het hier 26 inch) . Ik betaal 80.000 dong, 3,5 euro en we hebben weer een reserveband als onverhoopt....

Boottripje
Op de markt langs de rivier laat een sjofele man een viezig kaartje zien. Hij biedt een boottochtje aan. Zo tuffen we even later in een oud en verveloos bootje, wel met een inboard dieseltje, langs de oude meuk op en aan het brede water: een werfje in houtbouw, visdrogerij, vuile ferries, viskwekerij en de floating houses: golfplaten huisjes op oliedrums. Ook nog naar een buitendijks moslimdorp op palen, waar een vrouw snel haar hoofddoek opdoet en voor de show even weeft, in de hoop dat wij een 'handgeweven' doek kopen. Niet dus. Ze is snel klaar met weven.

23/2 70 km Long Xuyen 
Via de ferry de stad weer uit. We fietsen over dijkjes met vriendelijke dijkdorpjes. Veel 'cafeetjes' waar locals relaxed zittten te kletsen en tussen de scooters die twee westerse fietsers zien langskomen. We zijn steeds omringd met water, we komen steeds dieper in de delta.

Veel weddings
Opvallend veel weddings vandaag. Dan wordt de halve weg afgezet met een grote partytent, een veldkeuken op vuurtjes, veel tafels en stoelen, alles uitbundig versierd met als middelpunt het statieportret van het bruidspaar. Het is eten, drinken en keiharde vaak valse Vietnamese popmuziek.

Nog een wedding....
In Long Xuyen zijn alle hotels vol. Alleen de duurste kamer in een chique hotel is nog vrij. Nou ja, dat moet dan maar; maar dan hebben we ook een vorstelijke kamer met zitje enz. Echter een etage lager barst  een bruiloftsparty los, met héél veel basdreun. We dreunen de fauteuils uit. Wij reclameren, maar geen sjoege. Ja,10% kunnen we krijgen. Boos taaien we af. Later wordt er geklopt. Een (goedkopere) kamer boven in het hotel is toch vrij. Wij erheen, uitzicht op een plein. Maar nu is daar een of ander hard en vals popmuziekgebeuren aan de gang. Nou ja, om 22:30 uur is ook dat afgelopen.
Dat was dan de kennismaking met de Vietnamese feestcultuur.

24/2 75 km Can Tho

Bobbels en gaten
Na het ontbijtbuffet  - in alle rust om 6 uur - op het dakterras gaat het weer verder richting Saigon. We volgen een saaiere hoofdweg met heerlijk asfalt, afgewisseld met stukken over dijkjes langs riviertjes. Echter het asfalt binnendoor is over grote stukken kapot en kapot asfalt fietst het vervelendst. De route is mooier, maar traag en je moet steeds naar beneden kijken om je pad te kiezen tussen puin, bobbels en gaten. Mieke vindt het geen punt, geef mij maar glad asfalt waarop je lekker in je ritme door kan gaan èn om je heen kan kijken.
In Can Tho spotten we aan de boulevard een moderne koffietent, waar we uiteraard neerstrijken. We blijven daar niet. We vinden de steden in Vietnam gelijkvorming, minder mooi en druk met heel veel brommertjes. Auto's zien we in Vietnam veel minder dan in vorige landen, ook in de steden. Het is het land van de 125cc  brommer / scooter, meestal die lekkere Honda's.

Getij
We trekken ons twee dagen terug in een rieten hutje in een home stay diep in de Mekong delta, ver van al die brommertjes. In het riviertje voor ons balkon zien we het water een paar meter stijgen en dalen. Getij! We zitten niet ver van de monding van de Mekong.

25/2 Rieten hutje Mekong delta

Floating market
Er zijn nog wat westerse gasten en met hen maken we om 5:30 uur een boottochtje naar de 'floating market'. Vraag en aanbod van groente- en fruithandelaren ontmoeten elkaar hier op bootjes. In 2006 maakten we hier een soortgelijk tripje. Toen was deze markt veel uitgebreider.

26-27-28/2 via Ving Long, 59 km, en My Tho, 50 km, naar Saigon (Ho Tsji Minh City), 68 km

Dwars door de Mekong Delta fietsen we de drie laatste fietsdagen in ZO Azië, over bruggetjes, met veel ferries, door een Ot en Sien achtige scenery. Al het water, het vlakke, de wind en de Hollandse luchten doen een beetje denken aan Holland.

Veearts
In een cafeetje onderweg maakt een Vietnamees die Engels spreekt, een veearts, contact. We horen eindelijk wat sociale dingen: loon is 150 tot 200 dollar per maand. Een brommer/scooter kost 1500 tot 2000 dollar, een auto is erg duur, 20.000 dollar, daarom zie je ze weinig. Werkloosheid onder jongeren is 15%.

Saigon!
De laatste kilometers van deze 63 fietsdagen tuffen we tussen de rijstvelden en plantages dragonfruit, door dorpjes met markten van groente, fruit, vis en vlees (levende dikke kikkers), zoals we overal tegenkomen. Tien km voor Saigon spuiten we bij een brommerwerkplaats al het vuil van onze fietsen; zo, die zijn weer schoon. Dan doemt de hoogbouw op en wordt het brommertjesverkeer drukker. We veren mee in de chaos tot ons appartement in het centrum. Dan zit het er echt op. We stellen het met wat weemoed vast. Ook al spreken we hun talen niet, toch voelen we ons verbonden met de mensen in deze landen, juist door het fietsen door het platteland, ver van de toeristen. Maar we willen ook weer verder, weg uit ZO Azië.

Fietsen....inpakken 

We  hebben vier relaxte dagen in Saigon. Opnieuw de stad proeven. We waren hier 12 jaar geleden, maar er is weinig blijven hangen. Uiteindelijk fietsen we naar de dozenmaker, waar de fietsen worden ingepakt. We gaan de fietsen niet verkopen of weggeven, zoals eerst het plan was. We zijn gehecht geraakt aan de lekkere, sterke en trouwe fietsen. Ze gaan mee naar de volgende bestemming. 4 maart vliegen we naar Nieuw Zeeland, waar we 5 weken rondtrekken. Voor de eerste drie weken op het Zuidereiland hebben we een auto gehuurd. Fietsen achterin.  Daarna zien we wel.

Oh ja,  de km-teller staat op 2640. 

Foto en film bij dit verslag:

https://photos.app.goo.gl/XsoD8Rz3xtkZqNJL7

Volgend verslag komt begin april.