Verhaal 6 Fietsen door ZO Aziė, de eerste 1000 km - Naar Vientiane en weer naar Thailand

SCROLL naar beneden voor de andere reisverhalen

Dag 16  zaterdag 12 januari  Luang Prabang - Kasi (Laos), deel per bus, 44 km fietsen

Koningsroute
Na drie dagen Luang Prabang trekken we door de bergen over de 'Koningsroute' naar de hoofdstaf Vientiane.

Om 6:15 fietsen we in het donker en in de motregen naar het busstation. Als we daar om 6:30 kunnen we onverwacht meteen instappen. De fietsen drapeer ik samen met de bijrijder op het dak. We pakken de bus de eerste 140  km van de 'koningsroute' naar de hoofdstad Venitiane omdat dit deel zeer steile lange trajecten heeft. We hebben geen zin om te moeten lopen, wat extra complicerend is i.v.m. Miekes tennisarm. Perfect alibi! We wijken ook van de AWOL route af. Die gaat over deels onverharde wegen, die bij regen worden afgeraden. En het heeft flink geregend.
Dit stuk van de 'koningsroute' is vanuit de bus prachtig, ik zou het graag fietsen. Onderweg passeren we het zeilende/fietsende stel, zij fietsen het wel. Mooi beeld van de eenzame fietser in de bergen.

Kramp in de handen
Maar eenmaal in Poukhoun pakken we de draad weer op en maken we door prachtig bergland een hele lange afdaling. We kunnen niet zo hard naar beneden want het asfalt houdt regelmatig op, vaak in een bocht. Dus we hangen met kramp in de handen stevig in de remmen. De kramp verplaats zich naar de benen als we enkele zeer pittige klimmen doen. Deze highway van Noord Laos is lekker rustig. Wel af en toe een paar Chinese vrachtwagens, die af en aan rijden voor de aanleg van de spoorlijn. Als we door dorpjes fietsen zien we armoede. Het welvaartspeil is hier aanmerkelijk lager dan in Thailand. Ze zijn er niet minder vriendelijk om. Kinderen begroeten ons steeds heel enthousiast.  
We vinden het heerlijk om na 5 dagen (2 bootdagen en 3 dagen in Luang Prabang) weer als vrije vogels te fietsen. Na 44 km zijn we in Kasi. Het guesthouse uit de LP is gauw gevonden. Douchen en aan het 'Beerlao'. We drinken en eten samen met een aardige Australiër, die in zijn eentje de andere kant op fietst.

Dag 17  zondag 13 januari   Kasi - Vang Vien  60 km

Door karstgebergte
Om 8:30 op de fiets. Eerst nog mistig, later wint de zon en wordt het warm. Prachtige route, stijgend en dalend tussen karstgebergte (bergen als puisten) door. De weg is wisselend. Waar blijkbaar te veel potholes zijn heeft men het gehele asfalt maar weggehaald. Daarvoor moeten we steeds in de remmen en er langzaam overheen hobbelen. Maar de natuur is mooi. In de hitte (voor het eerst) bereiken we Vang Vien. We fietsen samen in een lekker ritme. Het is zo leuk om door dit land te fietsen. Vandaag hebben we iets meer vrachtwagens, vooral chinese. We zien ook de aanleg van tunnels en bruggen door dit nog ongerepte rivierdal. Het spoortraject gaat soms door de achtertuin van de simpele huisjes.

Vang Vien: gauw weer weg
In Vang Vien pakken een guesthouse aan de andere kant van de rivier, want het stadje is vanouds een jongeren uit-je-dak-gaan gebeuren. De excesen met drank, drugs en doden zijn voorbij, door ingrijpen van de overheid onder druk van Australië. Maar het is nog steeds de place to be voor jongeren, met een groot aanbod aan 'avontuur'. Dit guesthouse is meer voor de ouderen. Als we aan het bier zitten komt een oude man hand in hand met een echt te jong ding uit Thailand of Laos het terras binnen en bestelt een kamer. 
Ik heb het gauw gezien hier. Morgen verder.

Dag 18  maandag 14 januari  Vang Vien - Hinheup 60 km lekker weer, niet heet

Remmen, hobbelen en versnellen
Om 8:30 lopen we over een gammele kabelbrug, met planken en uitstekende spijkers, fietsen het 'neo-sodom en gomorra' uit en weer de '13' op. Het is wat drukker, maar minder is dat het asfalt steeds weer 50 tot 200 m ophoudt. Dus afremmen, hobbelen en weer versnellen. Het gemiddelde ligt zo op 14 in plaats van 19 km/u. Er kan nog wel wat ontwikkelingsgeld naar asfalt hier!
Na 20 km komen we bij een groot stuwmeer. Het ziet er aantrekkelijk uit. We kunnen hier blijven, water trekt,  maar we gaan toch verder. De route is afwisselend door dorpjes, platteland en natuur, steeds dalend en pittig/kort klimmend. Onderweg bij een van de vele stalletjes aan deze higway halen we cola en zeewierchips. En weer verder. De vuilnisophaaldienst werkt in deze streek niet optimaal: regelmatig zien we vuilnisbeltjes langs de weg. Het zegt iets over de staat van armoede. In Thailand zagen wij dat niet. 
Ons fietstempo ligt opvallend gelijk. Dat gaat goed! 
In het guesthouse in Hinheup is er eerst geen water, dan blijft de kraan doorlopen maar doet de douche het niet. Te weinig comfort voor de 100.000 kip (10 euro). We moeten het vier keer vragen (het blijken Chinezen....). Als alles gangbaar is gemaakt kunnen we douchen en lunchen.

Dag 19  dinsdag 15 januari   Hinheup - Vientiane, hoofdstad van Laos 117 km

Goeie benen
We overtreffen onszelf vandaag met 117 km. Alle guesthouses en resorts onderweg waren dicht / totaal vergane glorie / niet om aan te zien. Dus peddelen we vanzelf door tot de hoofdstad. Onze benen zijn erg goed vandaag. 
Altijd leuk om een hoofdstad in te fietsen. Vientiane is een echte stad, met wat hoogbouw en een echte file. We wurmen ons er doorheen, stoppen bij het eerste café met Wi-Fi en zoeken op booking.com een hotel. We komen terecht bij het 'Vientiane Garden Boutique Hotel', in het centrum, maar met een binnentuin met zwembad. Aanrader! Lekker luxe even. We boeken 2 nachten. Voldaan zitten we aan het bier bij het zwembad en eten we bij een lekkere Indiër aan de overkant.

Dag 20 woensdag 16 januari  Vientiane

Mr. Bean!
Na een nacht wil Mieke alvast een derde nacht bijboeken, zegt de manager dat we vandaag de kamer uit moeten, die is voor anderen gereserveerd.... Maar we hebben toch...Mieke komt er niet uit en zegt dat ze haar husband erbij zal halen. Ik loop later naar de balie en de manager vraagt mij - in alle onschuld, als een volmaakte mr Bean - of er misschien klachten zijn. Ik zeg: not at all,  we willen een derde nacht bij boeken. Nou dat kan hoor. Geen spoor van de confrontatie met Mieke. Mannelijk overwicht werkt nog in dit land, blijkbaar.

We bezoeken een expositie in een revalidatieinstelling (COPE) gericht op slachtoffers van niet in de oorlog ontplofte (cluster)bommen, een grote tragedie nog steeds in Laos. 
Bij een fietsenmaker halen we een reserveband. 28 inch banden zijn buiten de stad niet te krijgen. Het is in Azië 26 inch, daarom hebben de meeste wereldfietsers 26 inch. Als we onverhoopt een band verspelen kunnen we nu toch verder. 

We zijn halfweg!
Vandaag zitten we exact op de helft van onze totale reis! Dag 86 van de geplande 173 dagen. We zijn helemaal in de reismodus. Het fietsen helpt daarbij. Je hoeft iedere morgen alleen maar op te stappen en je gaat weer verder. Niets te regelen, nergens op tijd zijn. We denken nog ongeveer 40 dagen nodig te hebben om in Saigon te komen. Het plannetje voor daarna, nog 6 weken, is aan het rijpen....

Vandaag de volgens de gidsen de belangrijkste stupa van Laos bezocht. Een enorm goudkleurig geval, deels verguld met omgesmolten sieraden van Vientianen. Deze boeddhistische praalzucht kan ik nooit rijmen met de boeddhistische filosofie van eenvoud en meditatie.
Ook nog de Arc de Thriomphe van Laos beklommen. De poort, met een frans-aziatische architectuur, ligt in het verlengde van een brede allee, zoals in Parijs. Toch is het ding pas in 1969 gebouwd. We fietsten wat door de stad op zoek naar Franse koloniale gebouwen.

Fietsers en zeilers
Verder hangen we rond het zwembad, lekker lezen, in ongeveer 30 graden. We hebben contact met een Frans gezin, 3 kinderen van 14 tot 8, die een héél jaar aan het fietsen zijn! Thuis begonnen tot Athene en vervolgens van Bangkok door ZO Azië en nu ook halfweg. Bijzonder en erg leuk gezin!
We ontmoeten twee NL'ers, die ook weer stevige zeilers blijken te zijn. Dus valt er over het varen, maar ook over andere dingen, weer veel uit te wisselen. Was erg gezellig.

Dag 22 vrijdag 18 januari  Vientiane - Phon Phisai (Thailand) 77 km

Thailand -slapen in een bordeel
Uitgezwaaid door het Franse gezin vertrekken we naar de grensovergang, weer een 'vriendschapsbrug' over de brede Mekong. Deze keer mogen we wel zelf over de brug fietsen. We houden weer links en fietsen langs de slingerende rivier. Het is dus vlak, het is niet warm en erg rustig op de weg. 
In het hotel zien we op de tarievenlijst dat je hier ook voor 1,5uur of voor 3 uur een kamer kunt huren. We nemen maar een kamer met twee aparte bedden. Op een bankje aan de Mekong, met nu weer een 'Chang' bier, zien we de zon boven Laos ondergaan.

Dag 23 zaterdag 19 januari   Phon Pisai - Pak Khat, 50 km

Mooie tocht vandaag. Om 7:30 zijn we al weg. We fietsen een klein deel over de hoofdweg, het grootste deel over binnendoorweggetjes zonder verkeer, langs de Mekong, door dorpjes en langs jonge rijstvelden, boerderijtjes, palmbomen, bananenbomen. Prachtige decors. Mieke wordt met de dag enthousiaster over deze manier van reizen.

Spitskolen
Om 11 uur zijn we al bij Mr. House, een luxe resort aan de Mekong van een Italiaan en chillen we de rest van de dag op onze veranda en eten we echte Italiaanse pizza. We ontmoeten een NL'er, die al zo'n 15 jaar ieder jaar 4 tot 5 maanden op de fiets reist, meestal in Thailand. De maanden in Nederland verdient hij iedere zomer zijn geld in de spitskolen. Hij vertelt over de vele westerse gepensioneerden in sommige plaatsen en dat de overheid die stroom wil beperken door zwaardere inkomenseisen te stellen. Leuk dat we steeds deze bijzondere verhalen horen.

Dag 24 zondag 20 januari   Pak Kath - Buen Kan,  60 km

Weer een ochtend heerlijk fietsen langs de Mekong. Onderweg zien we rubberboomplantages. Ik zie dat voor het eerst. Het zijn kleine bomen, waarvan de bast een stuk schuin is weggesneden. Witte melk druppelt heel traag in een potje. Er zijn heel veel potjes. De melk stolt tot een rubberachtige substantie. We komen aan in het simpele plaatsje zonder toerisme aan de rivier Buen Kan. We vinden een guesthouse aan de rivier. Een NL stel die we onderweg tegenkwamen, zien we ook in het hotel. Zij fietsen ook voor het eerst hier, met mooie Santos fietsen met rohloff naven, dit voor de kenners. We eten samen in een restaurant.

Dag 25 maandag 21 januari   Buen Kan - Ban Bing Khla,  53 km

Mieke geniet iedere morgen meer van het weer op de fiets zijn. Zij krijgt de smaak aardig te pakken! De volgende etappe uit het routeboekje is kort. Als we om 7 uur vertrekken zijn we om 11 uur al klaar met onze dagtaak. We betrekken een cottage met uitzicht op de Mekong. De rivier is steeds aanwezig. In China in de bergen was hij er al. En nu leidt hij ons tot de monding in Vietnam. 

Dag 26 dinsdag 22 januari   Ban Bung Khla - guesthouse monding Songkhram rivier, 93 km

7:30 weg. We doen vandaag anderhalve etappe, zodat we morgen meer tijd hebben om weer in Laos de eerste stad te bezoeken. Ons tempo gaat lekker omhoog. Onderweg tikken we de eerste 1000 km aan. We stoppen en maken een  filmpje. Als we zo doorgaan halen we Saigon wel! We ervaren beiden hoe lekker vrij en onafhankelijk deze manier van reizen is. Hoe simpel je bestaan is met je mini huishouden in twee fietstassen. En hoe je fietsend gemakkelijk toegang hebt en enthousiasme ontmoet bij locals. Je komt in contact met locals op plekken waar je anders niet komt. Bijvoorbeeld als we ons dagelijkse colaatje halen in een open 'winkeltje', gerund door een vrouw, in een onbekend dorpje. 

Om 14:15 zijn we bij het guesthouse op de hoek bij de monding van een zijrivier in de Mekong, met een spectaculair uitzicht op de hier heel brede Mekong. We drinken een biertje in een cafeetje met een aantal vrouwen uit het dorp. Een vrouw kent wat Engels en vertaalt naar beide kanten. Er komen nog wat locals af op de farangs (westerlingen). Het is jammer, onder meer door de taalbarriere, dat we zo weinig weten van hoe de mensen in deze grensstreek leven.

Foto'S en filmpjes verhaal 6:

https://photos.app.goo.gl/s8zBVTNWb6YwyKvW9

Einde van het reisverslag van de eerste 1000 km. Het volgende verslag volgt over ongeveer eind februari.